Nami Veysoğlu İlköğretim Okulu / Hayırseverimiz Merhum Nimetullah Nami Veysoğlu’nun Oğlu Taha Veysoğlu
Taha Bey öncelikle okul yapım öyküsünden bahseder misiniz?
Babam ben bir yaşındayken vefat etmiş. Babam sağ iken Ataker İ.O’nun yerini bağışlamış. Bu okulun arsası da kardeşlerim ve bana babamdan kaldı. Ancak vasiyeti üzerine burayı okul yeri olarak ayarladık. Okul yapma fikrimizi Milli Eğitim Müdürlüğü’ne bildirdik. O dönemlerde Sayın Valimiz Utku Acun Bey bu bölgede okul yapılmasını bizden talep etti. Böylece karar vermiş olduk. Okulu babamızın adına yaptırdık.
Sizin ya da kardeşleriniz okulla iletişimi sürüyor mu, okula gidip geliyor musunuz?
Evet. Sağlığım iyi iken çok sık olarak okula gidip geliyordum. Şu an sağlığım çok iyi değil. Yürümekte zorlanıyorum. Bu sebeple çok sık gidemiyorum.
Çevrenizde sizden etkilenerek okul yaptıran ya da yaptırmak isteyen oldu mu imkânı olanlara neler söylemek istersiniz?
Etkilenenler mutlaka olmuştur. Örneğin; Necmi Asfuroğlu Bey bizlerle görüştü. Hayır işi, mutlaka görülen bir şeydir. Bu iş bizim babamızın vasiyetiydi. Vasiyetini yerine getirmiş olduk.
Okulda babanızın adının yer alması nasıl bir duygu?
Okulda babamızın adının yer alması bize son derece gurur veriyor. Bunu kelimelerle ifade etmek mümkün değil.Bir çocuğun dünyaya gelmesindeki mutluluk gibi bir şey bu…
Okulun bittiği ve eğitim öğretime başladığı, ilk ders zili çaldığı gün orada bulundunuz mu, bulundu iseniz o anki duygularınızı bizimle paylaşır mısınız?
Okulun açılış töreninde bulunamadım. Okulumuz ilk yıllarda Mustafa Kemal Üniversitesi bünyesinde hizmet gördü. 2000 yılında İlköğretim Okulu olarak hizmete başladı. Resmi açılışında da yurt dışında olmamdan dolayı bulunamadım.
Taha Bey, okulun yapımı ve inşaat işlemleri sırasında karşılaştığınız sorunlar oldu mu?
O dönemlerde arsamızın bulunduğu yerde bir okula ihtiyaç olduğu, İl Milli Eğitim Müdürlüğü’nün bu kapsamda çalışma başlattığını ve arsamızı istimlâk edeceğini duyduk. Bunun üzerine harekete geçerek ailemize yakışır şekilde ve babamızın vasiyeti üzerine arsamızı bağışlayarak okul yaptırdık. O günlerden aklımda kalan güzel bir anı bu.
Sayın Taha Bey; Öğrencilere, öğretmenlere ve gençlere neler tavsiye edersiniz?
Şuan ki eğitim zevk vermiyor diye düşünüyorum. Aileler yeterince çocukları ile ilgilenmiyor. Çocuklarda da yeterli istek ve enerji yok. Diğer açıdan tüm şartlar şu an daha güzel. Her mahallede okul var. Ulaşım kolay. Okul kitapları dağıtılıyor. Ama eğitimin kalitesi azaldı kanaatindeyim.
Sayın Taha Bey, gelecek yıllarda okul yaptırma, eğitim alanında hayırseverliğe devam etme gibi sizin ve ailenizin bir düşüncesi olacak mı?
Kardeşlerimiz arasında bir mutabakat olmadığı için büyük çapta söz veremem. Bağışların yapılması, okul yapılması hususunda özel olarak bu çalışmaların vergiden düşülerek yapılmasından rahatsızım. “Hayırseverlik” gönülden olmalı, karşılıksız olmalı.
Merhum Hayırseverimizi Tanıyalım;
Nimetullah (Nami) Veysoğlu; 20 Aralık 1912’de Antakya’da doğdu. Küçük yaşta medrese öğrenimine başladı. Ancak 5 yaşında geçirdiği kızıl hastalığı ve onu izleyen kalp romatizması nedeniyle son sınıfta iken okulunu bırakmak sonunda kaldı. Geçirmiş olduğu bu rahatsızlar onu hayatı boyunca etkiledi. Öğrenimine özel hocalarla devam etti. Mösyö Beyzanti ve Mösyö Lembert’ten aldığı dersler ile Türkçe, Arapça, Fransızca ve Osmanlıca ( Eski Türkçe ) dillerini mükemmel bir şekilde öğrendi. Babası Recep Veysoğlu’nun vefatından dolayı 18 yaşında iken aile reisliğini yüklendi. 1934 Yılında Şehir eşrafından Sadık ve Vahide Sahilli’nin kızları Nazire hanımla evlendi. 3 kız 5 erkek olmak üzere 8 çocuk babasıdır.
27 Kasım 1953’te, 41 yaşında kalp krizi sonucu vefat etti.
Eğitime yürekten inanmış hayırseverimiz Merhum Nami Veysoğlu’nu rahmet ve minnetle anıyoruz. Taha Bey’e de ekibimize göstermiş oldukları ilgi ve nezaket için sonsu teşekkür ediyoruz.