İskenderun İbn-i Sina Anadolu Lisesi / Hayırseverimiz Ahmet Velioğlu Ve Eşi
Servet VelioÄŸlu

Ben 1949 yılında doğdum, eşim Ahmet VELİOĞLU 1939 yılında İskenderun’da doğdu. Eşim İstanbul İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi’ni, ben Kız Enstitüsü mezunuyum. İki oğlumuz var; Mehmet Sina ve Hüseyin Eymen…

Sayın Servet VELİOĞLU okul yaptırmaya nasıl karar verdiniz, neden okul yaptırmak istediniz? Bu süreçte unutamayacağınız bir anınız oldu mu?

1988’de özel okul olarak yaptırdık. Bazı nedenlerden dolayı sonra bağışlamak istedik. Bütün donanımlarıyla birlikte okulu bağışladık. Anadolu Lisesi olması şartıyla, öğrencilerimizin kabul edilmesi koşulu ile. Bu Türkiye’de bir ilkti, bürokrasi olarak sorunlar yaşadık ama sonuç bizi mutlu etti.

Okulla iletişiminiz sürüyor mu, okula gidip geliyor musunuz, okulu gördüğünüzde neler hissediyorsunuz?

Okulla iletişimimiz devam ediyor. Öğrencilerin faaliyetlerinden haberimiz olduğunda mutlaka faaliyetlere katılıyoruz. Hatta çağrılmayı bekliyoruz. Çok çok büyük bir gurur ve mutluluk bizim için. Öğrencilerin başarılarını duymak bizi mutlu ediyor.

Sizden etkilenerek okul yaptıran oldu mu ya da okul yaptırmayı tavsiye ettiğiniz oldu mu, mesela bağış konusunda imkânı olanlara neler söylemek istersiniz?

Bizden etkilenen oldu mu bilemiyorum. Çünkü biz okulu donanımıyla birlikte bağışladık. Ama mutlaka tavsiye ediyorum. Bu gururu herkesin yaşamasını isterim.

Okula isminizi vermemişsiniz, bu konuda neler söylemek istersiniz?

Evet, biz kendi adımızı koymadık ama adımızın olup olmaması da önemli değil. Daha sonra ismimizin konması için müracaat edelim diye düşündük ama önemli olanın isim olmadığına karar vererek vazgeçtik.

Okulda ilk ders zili çaldığında, açılışta, neler hissettiniz?

Çok heyecanlı olduğumu hatırlıyorum. Herhalde kendimi gökyüzünde hissettim. Bu son aşamalardan sonra güzel bir iş başarmıştık. Biz tüm varlığımızı oraya yatırdık. Çok emekler harcadık. Eşim okulun mali işleriyle ilgilenirken ben daima inşaatın başındaydım. O zamanlar burada uçak da yoktu, ben otobüsle gelip gittim. Okulun ihtiyaçlarını İstanbul ve Ankara’dan temin ettim.


Okul yapımı sırasında karşılaştığınız sorunlar oldu mu,“şöyle olsaydı, böyle olsaydı daha iyi olurdu.” dediğiniz bir şeyler var mı?

Tabiî ki çok kolaylıkla olmadı. O zamanlar telefon dahi yoktu. Demir-Çelik’ten telefon alabilmek için kaymakamı bile araya koymuştuk. Su yoktu. O zamanın Milli Eğitim Müdürü ve Kaymakamdan çok destek gördük.

Öğrencilere, öğretmenlere ya da gençlere iletmek istediğiniz mesajınız var mı?

Evet, öğretmenlerimiz zaten özveriyle çalışıyorlar. Öğretmen öğrenci diyaloğu da çok iyidir. Onlara söyleyeceğim çok çalışmalarını Türkiye’nin geleceği için mümkün olan her şeyi yapmalarını istiyorum.

Sayın Ahmet VELİOĞLU bu konuda siz neler hissediyorsunuz?

Ahmet Bey: Eşimle birlikte okulumuzla gurur duyuyoruz. Bizi hiç unutmadılar. Okulun başarılarını duyduğumuzda ve her faaliyetlerinde çok mutlu oluyoruz.

Okulla ilgili başka projeler üretmek ister misiniz, yeni bir okul daha yapmayı düşünür müsünüz?

Gönül ister ki yeni bir okul daha yaptıralım ama eşim ve ben sadece emekli maaşıyla geçiniyoruz. Şimdi böyle bir imkânımız yok.

Eklemek istediğiniz her hangi bir şey var mı?

Okul idaresi bizi her zaman saydı ve unutmadı. Çağrıldığımız an her zaman gitmeye çalıştık. Bu konuda kendilerini takdir ediyorum. Ama Milli Eğitim Müdürlüğüne çok kırgınım. Biz yani eşim ve ben okulu % 50 hisselerle bağışladık. Ama hiçbir zaman benim ismim anılmadı. Bayan olduğum için mi? Bu duruma çok kırgınım. Başka bir diyeceğim yoktur. Bu çok gurur verici bir şey…

Eğitime son derece önem veren bunu ailece hayat felsefesi kabul ederek hayatının her alanına yansıtan her yönüyle çocuklara ve gençlere örnek olan saygıdeğer hayırseverimiz Servet VELİOĞLU ve eşi Ahmet VELİOĞLU’na minnetlerimizi sunuyoruz…